Spring naar inhoud Spring naar footer

Teledoc Campus: Interview Dikla Zeidler over De Kinderen van Mokum, en ik

Op 31 mei is de deadline voor Teledoc Campus, een samenwerking van NPO, CoBO, het NPO-fonds en het Filmfonds. Tijdens een eerdere editie vroeg filmmaker Dikla Zeidler aan voor de regeling voor haar project De Kinderen van Mokum, en ik: “Uiteindelijk bleek Teledoc Campus het perfecte format en ik kreeg de vrijheid om te experimenteren.”

We nemen een groep goede vrienden in Amsterdam: net van de middelbare school, met de sterke wens te gaan samenwonen in Amsterdam, waar helaas nagenoeg alles onbetaalbaar is. Onder de naam de Kinderen van Mokum besluiten ze daarom te gaan kraken en zo een tegenbeweging neer te zetten. Een beetje zoals de Provo’s en de krakersbeweging uit de jaren ’70, die het idee overigens toejuichten, want blij dat de jeugd weer in beweging komt en actie gaat voeren.

De groep vormt de perfecte setting voor een coming of age documentaire en Dikla besluit de twintigers te gaan volgen in het kraakpand waar ze samenleven. “Ik hoorde over hen toen ik met mijn vorige documentaire bezig was, die zich afspeelde in een sociaal-anarchistische kibboets in Israël. Activisme en idealisme vind ik namelijk fascinerende thema’s. Persoonlijk ben ik er niet zo actief mee bezig, maar ik voel me wel aangetrokken tot dat soort groeperingen, want hoe pas je dat toe in je leven? En hoe zorg je ervoor dat de beweging op lange termijn stand blijft houden? Het liefst hoop je dat het elke groepering gewoon lukt, maar de realiteit blijkt sneller te veranderen dan ik dacht.”

"Inmiddels zit het activisme er nog steeds in, maar de groep is onder andere door het strenge krakersbeleid in Amsterdam uiteengevallen."

Regisseur Dikla Zeidler over krakersgroep de Kinderen van Mokum

En zo ook voor de Kinderen van Mokum: “Toen ik bij hen aanklopte waren ze, nu achteraf gezien, net over hun hoogtepunt heen, al wilde nog niemand dat echt toegeven. Toen ben ik vast gaan filmen, ook al was de financiering nog niet helemaal rond. Inmiddels zit het activisme er nog steeds in, maar de groep is onder andere door het strenge krakersbeleid in Amsterdam uiteengevallen. Voor het maken van een statement kun je namelijk nog wel kraken, maar je wordt binnen een dag het pand weer uitgezet. Voor het opzetten van een beweging bouw je zo niets op, en ondertussen zijn ze bijna allemaal met een studie bezig. Pijnlijk om toe te geven, want je laat zo je activisme toch los omdat je een huis of kamer moet huren. Maar in dit geval is beiden doen gewoon onmogelijk. Zelf vond ik dat erg jammer en dacht: misschien moet de film daar óók over gaan. En daar komt de ‘,en ik’ in de titel vandaan.”

“Ik was al bijna een jaar op pad met de Kinderen van Mokum, toen we geen goedkeuring kregen voor het maken van een langere film bij een andere financier. Daarnaast lieten dus ook de ontwikkelingen binnen de groep een langere film niet echt meer toe. Samen met Sjoerd (BNN VARA) en Submarine (producent) heb ik toen gekozen voor Teledoc Campus. Ik had nog niet eerder met het Filmfonds samengewerkt, maar Teledoc Campus is een laagdrempelig traject en een goede kennismaking met het Fonds voor een beginnende maker.”

"De commissie is er niet alleen om je te beoordelen. Ze zijn erg benieuwd naar wat je wilt maken en hoe we kunnen proberen dat samen te doen."

Dikla over de selectiecommissie van Teledoc Campus

Dikla heeft bij een eerder project ook overwogen om bij het Filmfonds aan te vragen. “Soms keek ik dan op de website en dacht: al die regelingen en je moet aan zoveel dingen voldoen. Ik kon bijvoorbeeld niet voldoen aan de voorwaarden van een bioscooprelease, dus dan denk je dat je daar als beginnende maker niet tussenkomt. Dat voelt echt anders door deze samenwerking. Nu ben ik er bijvoorbeeld achter dat je makkelijk kunt bellen als je vragen hebt of wilt uitleggen waar je mee bezig bent en welke regeling daar het beste bij past. Verder zit de commissie er niet alleen om je te beoordelen. Ze zijn erg benieuwd naar wat je wilt maken en hoe we kunnen proberen dat samen te doen. De feedback die ik kreeg van filmconsulent Suzanne was duidelijk en opbouwend, maar je werd er ook in vrijgelaten: hoewel ik in eerste instantie niet met een filmcoach wilde werken, is me dat erg goed bevallen, maar er zijn ook feedbackpunten die ik heb laten gaan. Tot slot is het mee laten lezen van een filmconsulent aan je realisatieaanvraag een enorm pluspunt.”

De Kinderen van Mokum, en ik is inmiddels af en wacht op een selectie van het Nederlands Film Festival. Later wordt de film nog uitgezonden op BNN VARA. Wat betreft het activisme in de film zegt Dikla nog: “Het is een cliché dat een betere wereld nog steeds bij jezelf begint, maar daardoor niet minder waar. Je kunt wel altijd denken dat anderen de straat opgaan om iets te doen aan het woonbeleid of aan het klimaat, maar probeer nog altijd bij jezelf na te gaan: wat wil en kan ik zelf doen? Activisme hoeft niet groot te zijn en ook dit is een korte film, maar ik hoop dat iedereen er iets uithaalt voor zichzelf.” Hoewel de film vooral het einde van Kinderen van Mokum laat zien, is dit nog niet het einde van de groep zelf. Ze hopen op een later moment een andere vorm van activisme op te pakken die beter bij hen past.

Teledoc Campus is een samenwerkingsproject van NPO, CoBO, het NPO-fonds en het Filmfonds voor de ontwikkeling van documentairetalent in Nederland. Teledoc Campus staat open voor kwaliteitsdocumentaires met een cinematografisch en onconventioneel karakter. Teams van jonge regisseurs en producenten krijgen binnen Teledoc Campus de gelegenheid ervaring op te doen, waarna de sprong naar volwaardige, lange producties kan worden gemaakt. Binnen dezelfde kaders - televisie en bioscoop - waarin zij later zullen opereren, krijgen die makers nu de kans hun talenten te ontplooien.