Regisseur Frans Weisz op 87-jarige leeftijd overleden

Weisz debuteerde in 1966 met Het gangstermeisje en bleef tot het eind van zijn leven actief als regisseur. Zijn laatste grote project was de verfilming van Remco Camperts roman Het leven is verrukkulluk in 2018, waarin hij zijn zoon Géza regisseerde. ‘Niet-filmen is voor mij niet leven’, vatte Weisz zijn werklust samen.

Als zoon van een in Auschwitz vermoorde vader en een moeder die het vernietigingskamp overleefde, vervulde de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol in zijn oeuvre. Weisz beschouwde Charlotte (1981) als zijn sleutelwerk. In die film, die geschreven werd door Judith Herzberg, vertelt hij het verhaal van de in Auschwitz om het leven gekomen kunstenares Charlotte Salomon. Later zou Weisz ook Herzbergs toneeltrilogie over oorlogsleed verfilmen, met Leedvermaak (1989), Qui Vive (2001) en Happy End (2009).

Weisz’ rijke oeuvre omvat een veelvoud aan genres. Naast projecten over de Tweede Wereldoorlog en de Joodse identiteit maakte hij publieksfilms als De inbreker (1972), Naakt over de schutting (1973) en Rooie Sien (1975). Daarnaast maakte hij tv-series (voor Bij nader inzien ontving hij een Gouden Kalf voor de beste regie) en maakte hij rond de tweehonderd commercials.

In 2018 werd Weisz geridderd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn verdiensten voor de Nederlandse film. Hij overleed op zondag 7 december op 87-jarige leeftijd aan de gevolgen van alzheimer.

Foto: W. Punt voor Anefo